25 januari 2013

Over krukken en ritstasjes

Edit: Het nu volgend stuk is volgens mijn vaste meelezer -lees man- volstrekt onbegrijpelijk. Wat ik eigenlijk subtiel duidelijk probeerde te maken dat ik vreselijk zielig ben met m'n krukken en gescheurde enkelbanden en enorme stromen steunbetuigingen kan gebruiken.

Jongens, dolle boel hier. Meters sneeuw, 'sehr gute Pulver', heerlijke Apfelschnitte, Gulaschsuppe en Tirolerkitsch. Ja, mocht je willen. Mocht ík willen. En ik wil dat! Want hoewel ik bijzonder onverschillig tegenover sport in het algemeen sta, ben ik dol op sporten die je 's winters kunt doen. Nou ja, gewoon dol op sneeuw en ijs. Ik doe natuurlijk niet aan curling of met zo'n geweer op je rug je de pleuris langlaufen, nee gewoon schaatsen en skieën.

Maar. Nog eens: maar. Skieën doe ik al jaren niet meer. In 2004 braken mijn beide knieën als lucifershoutjes af,notabene op een blauwe piste. Op de eerste dag van onze skivakantie. Het was prachtig weer, dus we besloten te blijven. Ik werd iedere ochtend door een snoepje van een ambulancemedewerker opgehaald om meteen in het medisch centrum van Avoriaz aan mijn herstel te werken en mijn man skiede er lustig op los. 's Middags troffen wij elkaar voor een lange lunch en bleef ik achter op het terras en kletste bij met andere krukken. Omdat het bepaald niet mijn eerste vlekje op mijn medische wintersportstaat was, vond mijn man het wel mooi geweest. Bovendien is skieën met drie kinderen een tikje boven ons budget. Kinderen thuislaten? Geen optie, dat sneeuw- en ijsgen is een heel dominant gen.

Schaatsen dan maar. Nou, ik weet niet hoe het uw contreien is, maar hier ligt geen ijs. En dat is maar beter ook. Mijn begeleiders -edit krukken-  houden niet van ijs, laat staan van schaatsen.

Dus dat is naaien met linkervoet, online meer stof bestellen voor de quilt van Lauren die als gevolg van het aan huis gekluisterd zijn al aardig vordert en je verbijten. Het is prachtig weer en ik zit binnen. Boehoe. Niks lente, niks zomerjurkjes. Ik wil gewoon een herkansing. Nog een vorstperiode over een paar weken als ik ook weer een beetje ronddartel. Mmm, wishful thinking. Ik kijk nog maar eens uit het raam. 

Ik weet hoe dol u allen bent op ritstasjes. Ik maakte er ook een, van vilt. De vilten voering naaide ik met de naaimachine, maar de buitenkant met een hand.  Had ik een metalen rits gehad, dan had ik die zeker gebruikt, maar al met al is het zo gek nog niet geworden. 


I'm longing to enjoy the snow and the lovely weather outside, but I teared off some of the ligaments in my ankle and I'm basically stuck inside. So I made an Alp inspired zipperpouch to chase away my grumpiness about it. I sewed the zipper and de felt lining with the sewing machine, but did some hand apllique and closed the pouch by hand as well. With a blanketstitch. 

11 opmerkingen:

  1. Heel mooi! Doet mij (wel) verlangen naar de Oostenrijkse bergen!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ben helemaal zot van zoveel Tirools moois

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik begrijp het inderdaad niet: enkelbanden? zo ja, o wat zielig! hoe?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, het is echt zo. En het erge is dat ik gewoon van de tafel naar de bank liep, op platte schoenen. Dus ja, zielig. Dank je.

      Verwijderen
  4. Ik had als kind zo een tirolerrokje, geborduurd, zo mooi gemaakt dat het nog steeds in mijn hoofd zit, ik ben fan van je ritstasje.
    Veel beterschap!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. wat een geweldig tasje heb je gemaakt, echt heel leuk!
    Ik vind je ook super zielig hoor, al denk ik dat t nu wel gedaan is met de sneeuw, het regent hier al heel de ochtend.
    Nieuwe kans in februari!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat vreselijk vervelend en zielig en naar en verdrietig enzo. Echt. Bij deze mijn steunbetuiging.
    Je ritstasje is dan wel weer helemaal top ! Leuk met die bloemen erop. ♥ de combi rood en grijs en ooo, wat hou ik van vilt...
    Beterschap hè !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi, wat akelig dat je je enkelbanden gescheurd hebt. In ieder geval van harte beterschap.
    Nog een leuk opkikkertje: je hebt mijn verrassings-weggevertje gewonnen!
    Toeval bestaat niet (is mijn mening) en wat denk je: ik had dit berichtje gemist en je was de 13e reactie. Een geluk bij een ongeluk zullen we maar zeggen.
    Als je even je gegevens mailt zal ik je een gezellig pakketje opsturen.
    Groetjes, Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Oh ja, een prachtig vilten ritstasje heb je weer gemaakt. En ik word ook heel nieuwsgierig naar die quilt die je nu aan het maken bent.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen

Thank you for stopping by. You make my day by leaving a comment.