12 februari 2014

Winter spelen

In de jaren tachtig stonden er blanco rondeschema's voor het schaatsen in de krant. Een service aan de lezer, die ze tijdens de tien kilometer kon invullen om te zien hoeTommy Gustafson of Leo Visser vorderden tijdens het kwartier dat hun rit ongeveer duurde. Dan had je er al een weekendlang schaatsenkijken opzitten.

Ik herinner me een date in diezelfde periode, wat toen nog geruststellend een afspraakje heette.We keken op zijn kamer naar het WK schaatsen en ik was niet eens teleurgesteld.  Dat kwam pas later. Toen ging hij me in het Frans vertaalde songteksten van Frank Boeyen sturen. Tja.

Het zou u dus niet hoeven verbazen dat ik dol ben op de Olympische Spelen. Toch kijken mensen me meestal lichtelijk geamuseerd aan als ik dat vertel. Ik weet dat het 'way out of character' is.  Maar echt, ik geniet met volle teugen. Natuurlijk van het schaatsen, waarbij ik tegen de televisie roep: "Kom op jongens, schaatsen". Ik zie mijn kinderen ineenkrimpen van schaamte over zoveel onbenul, maar die zijn op de leeftijd dat je je hoort te generen voor je ouders, dat kan nauwelijks te maken hebben met het feit dat ik tegen de televisie praat. 

Maar ik kijk ook vrijwillig naar biathlon, wat vanuit een verstandelijk gezichtspunt de zotheid ten top is. Dat is langlaufen tot je erbij neervalt en dan vijf keer schieten op ronde schijven terwijl het lichaam niets anders wil dan amechtig hijgen. Dat komt het mikvermogen uiteraard niet ten goede. En in de loop van dat biathlon hoop ik zomaar dat Ole Einar Björndalen zijn dertiende medaille haalt. Je moet een favoriet hebben, anders is er niks aan. (Voor de geïnteresseerden: het is Ole Einar nog niet gelukt, maar hij heeft nog meer kansen. Het is overigens een volstrekt onaansprekende Noor, misschien kiest u een leukere favoriet.)

En natuurlijk. Ook ik leid aan de door Aaf Brandt Corstius beschreven reflex om iedere keer te denken; "En de homorechten dan?". Maar ineens merk ik aan den lijve dat sport en gezond verstand geen goede combinatie zijn. Dat is ook de reden dat ik er normaal gesproken niet voor te porren ben. 

Ik trakteer mijzelf op een portie dubbele backflip en dan switch naar de volgende schans voor een seven-twenty met een tailgrab. Denk dan nog maar eens aan de homorechten!

 En ik speel ook winter. In mijn zeefdrukcursus. IJsbeer op monoprint, ijsbeer op t-shirt. En nou maar hopen dat niemand zijn jas laat slingeren. Dat is niet goed voor de ijsberenstand in dit land.

Enjoying the Olympics, and making my winter in my screen print class. A polar bear, also printed on previous made monoprints and even on a 'cool' shirt for Lauren.