Dialect

Ik groeide op in Drenthe. Mijn ouders waren Fries, spraken dat ook met elkaar, dus echt Drents heb ik nooit gesproken. Dat bleek later nog een zegen. Als puber verhuisde ik naar Noord Holland. Zonder Drents accent bleek dat al erg genoeg. Op piedro's (stevige stappers) en twee lange vlechten maakte ik mijn opwachting in de klas. Dat was inderdaad zo ongeveer alles wat ze van iemand uit het oosten van het land hadden verwacht.

Dat ik niet bepaald op mijn mondje ben gevallen, is waarschijnlijk mijn redding geweest in die dagen. Ik zal mijzelf ook flink hebben overschreeuwd. En natuurlijk viel ik regelmatig door de mand, "Waar ik weg kom..", zei ik dan. Of: "Nou tjeu hè", bij het afscheid in plaats van dat afgrijselijke 'doei' wat ter plaatse zo in de mode was. Nog steeds zeg ik dat de deur los is, in plaats van open en nemen we het laatste 'klukkie' uit de fles,

Ik zeg geen stiefels meer tegen laarsen of een bokse tegen broek. Ik eet gewoon een broodje en geen stoet, maar het het horen van die woorden roept een fijn gevoel van vroeger op. "Oh my God", roepen de vriendinnen van mijn dochter. Mijn buurvrouw riep vroeger al "o gottegottegot" om uiting te geven aan haar ontzetting. Inderdaad, met een "t", want het verschil tussen een 't' en 'd' kun je in het Drents heel goed horen.

Omringd door Drents en Fries,  heb ik een levenslange liefde voor het dialect en de taal opgevat. Of het nou Drents, Limburgs, of Vlaams is, ik proef de woorden en kom altijd tot de conclusie dat er meer vriendelijkheid in dialect zit, wellicht met uitzondering van het Gronings en Zeeuws. Daar klinkt de weerbarstigheid van het land in door. Zelf spreek ik geloof ik iets wat dicht bij ABN komt. Wel leg ik nogal overdreven klemtonen, iets wat me pas opvalt als ik mijn dochter hoor, die mijn geagiteerdheid goed kan nabootsen.

Ook mijn man heeft nedersaksische roots. Hij zegt "dat is een principe een goed idee", als hij "ja" bedoelt. En als hij zegt dat je iets maar beter niet kunt doen, denken de kinderen dat er een keuzemogelijkheid in dat antwoord zit, terwijl het keihard 'nee' is. Ook zegt 'ie trouwens dat er "slecht weer is afgezegd", waarbij ik altijd dezelfde flauwe vraag stel of het soms niet doorgaat.

Geen wonder dat we zo graag naar Daniel Lohues luisteren. Ooit was hij met Skik mijn redding op weg naar een rotbaan in het Noordhollandse Hoorn. Vanwege die baan is het tussen mij en Hoorn nooit meer goed gekomen, maar als ik op weg ernaar toe "Op fietse" op de radio hoorde, begon mijn dag een klein beetje beter. Terwijl ik dit stukje tik (o, wat fijn journalistiek om dat te zeggen), luister ik naar de nieuwe cd "Aosem" van Daniel Lohues (alvast te beluisteren via de site van Dagblad van het Noorden).
Ik weet niet of hij met 'aosem' adem bedoelt of 'supercool'. Ik ben geneigd te denken dat het de eerste betekenis heeft, maar supercool is het wel.

Ik deed ook iets wat 'awesome' was. (Ja, door die vreemde combinatie van mijn blog, word ik de koningin van de bruggetjes.) Ik maakte met behulp van mijn moeder, een schering voor op het weefgetouw. Een eerste stap naar het leren weven. Wat ik van mijn eerste weefles vooral heb onthouden dat het kruis cruciaal is. Ja, het heet niet voor niets cruciaal!

Het geweven lopertje is uiteraard van de hand van mijn moeder. Zo'n vlotte leerling ben ik nou ook weer niet