Uitslag give away

Wie wint het paspoorthoesje? Dat houdt u allen al een tijdje in de greep, maar het uur U is aangebroken. Helaas is notaris Zusenzo verhinderd, dus doen we de trekking op een meer ludieke wijze dan de notaris ons toegestaan zou hebben. 

Het hoesje is gemaakt van gezeefdrukte stof met het stratenplan van Parijs. Duidelijk herkenbaar is het Ile de la Cité op het oranje hoesje, heel ambachtelijk met de tweede druk nogal onprecies op de ondergrond. Minder herkenbaar is het Place des Vosges op het rose hoesje. De tweede druk werd op de kop op de ondergrond gedrukt. Tja, kunstenaars..... 

Parijs ligt op 48° NB en 2° OL. Als we die bij elkaar optellen komen we op 50. Zoveel reacties waren er helaas niet. Dus delen we 48 door 2 en komen we op 24 en daar treffen Jo Chapeau. Een dame die niet alleen prachtig naait, haakt en breit, maar ook zelf hoeden maakt! Daarbij doen haar reacties op dit blog mij altijd blozen van lof en glimlachen om het prachtige taalgebruik. Jo, stuur mij een mail op vervlogendagen@gmail.com met je adres en ik stuur je het paspoorthoesje toe! 

Ik wens allen een heel fijne vakantie op al die verschillende bestemmingen. U ziet ons terug op Corsica of in de Spaanse Pyreneeën of in de Franse Lot.  Tenminste, dat zijn zo de bestemmingen die hier circuleren. Het kan ook zomaar zijn dat ik u tegen het lijf loop in Umbrië of in de Franse Alpen. Leve de bonnefooi! (Of dolle pof, zoals mijn man dat noemt.) 

Dingen die blijven

Veel dingen hoef ik niet meer als het om onze oudste zoon gaat. Of liever; mag ik niet meer. Uitzwaaien bij schoolreis? Vergeet het maar. Samen een planning maken voor een drukke proefwerkweek? "Jij zit toch niet meer op school?" Lieverd zeggen in het openbaar of een kus geven op straat? Gruwel! Gesprekken aanknopen met vrienden die voor hem komen? Achterlijk! Mee naar de kapper? Hij kan zelf wel zeggen dat hij het net als Pellè wil. Al moet hij de kapster in het dorp nog wel even op weg helpen met een plaatje op zijn telefoon. Die leeft in zalige onwetenheid over het haar-icoon.  

Wat vertelt u me nou, u heeft ook nog nooit van Pellè gehoord? Het is een  voetballer van Feyenoord met een nogal ouderwets herenkapsel dat het erg goed doet bij de jeugd van tegenwoordig en waaraan eigenlijk vrij weinig op te merken is. 

Maar een ding verandert niet. De verjaardagstekening. Het blijft een vast onderdeel van het jarig zijn. Konijntjes, rupsjes, leeuwen, hockyers, ridders; er is al vanalles voorbij gekomen. Lang leve de zeefdruk die zorgt voor een stoere druk die past bij een vijftienjarige. Een vijftienjarige die ik nu recht in de ogen kijk, maar waar ik binnenkort naar op zal kijken. Die op en top puber is en zorgt dat wij dat allemaal in de frontlinie mee mogen maken. Ervaring die ons nog van pas zal komen....  

Voor Valentijn deed ik het natuurlijk ook. 

U kunt nog tot zondag 15 juni meedoen met de give-away. Ook een zeefdruk, maar dan op stof in de vorm van een paspoorthoesje!

Doe mee en win

'Wilt u geparfumeerd worden?', vroeg de dame achter de toonbank. Kennelijk keek ik haar zo ontredderd aan dat ze het in jip-en-janneke taal nog eens herhaalde. Of ik een lekker luchtje op wou. Nu was ik in een parfumerie en niet in een ijzerwarenhandel, dus op zich was de vraag zo gek niet, maar ik bewoog mijn neus toch even in de richting van mijn oksel. Stonk ik?

Nee, ik stonk niet. Het was gewoon een vriendelijke vraag. Ik wees op een geur die ik wel eens wilde proberen en de verkoopster spoot mij daar niet zuinig mee in. De hele dag rook ik niet naar mezelf. Ik stonk ook niet, trouwens. Ik rook naar een tuin in de Mediterranée. Althans volgens de verpakking.

Nu heb ik een vrij goed idee hoe een tuin in de Mediterannée ruikt. Ik weet dat zo goed omdat ik een aantal jaar achtereen die geur heb opgesnoven en dan zei: 'Wat ruikt dat lekker!".  Het ruikt er naar eucalyptus, trachelospernum (een soort jasmijn) en osmanthus. Daar rook mijn parfum allemaal niet naar. Dat had meer iets van kruidnagel en citroen. Rook het misschien naar wat je in een mediterane tuin eet, meneer de neus van Hèrmes?

Hèrmes stak ook zijn chique neus in een tuin na de moesson. Een geur die ik al jaren draag. Omdat ik niet weet hoe een echte tuin na de moesson ruikt, breek ik mijn hoofd niet over het werkelijkheidsgehalte van die geur.

Krijgt u ook ineens zin om op reis te gaan? Sehnsucht naar het Zuiden steekt hier de kop weer op. Zin in lome warmte, stadjes in aardetinten, lekker eten en een meter boeken lezen. Komt wel goed. Paspoort en portemonnee mee, tent in de achterbak en we zien wel waar we belanden. Een paspoortmapje was het eerste wat ik onder de naam 'Vervlogen Dagen' maakte, nog zwaar geïnspireerd door het polkadot- en bloementijdperk, hier te zien in mijn allereerste blogje.

Ik had Vlijtig en daarmee het begrip bloggen net leren kennen.  Zij maakte in die tijd paspoortmapjes volgens deze tutorial. Ik maakte een nieuwe van mijn gezeefdrukte Parijsstof. En nog leuker, ik maakte er ook een om te verloten. Zo maar, voor de leuk.

Laat een reactie achter met uw vakantiebestemming en dan loot u mee voor de prijs. U kunt kiezen tussen de roze en de oranje. Beiden hebben een gezeefdrukte voorkant en de roserode heeft ook een gemonoprinte stof van mijn hand aan de binnenzijde. Ze sluiten met een elastiekje. Vermeld het even als u volger bent (hetzij via blogger, hetzij via bloglovin') dan tel ik u dubbel.