Op herhaling

U blijft hier zo trouw op bezoek komen. Althans dat is de conclusie die ik trek op basis van de bezoekersaantallen. Misschien heb ik ook een geheel nieuwe doelgroep aangeboord; zij die blogs bezoeken die een -tijdelijk- afscheid aankondigen. Je weet het maar nooit. Om mijn eigen ego te strelen ga ik ervan uit dat u hier trouw blijft komen. Ik ook trouwens.

 Om die trouw te belonen doe ik, met het zicht op december, nog eens een patroon op herhaling. Hoewel deze verschijning geworden is tot iemand-wiens-naam-wij-niet-hardop-mogen-noemen durf ik hier zo maar het patroon voor mijn Zwarte Pietenpop te plaatsen. Ik ben tenslotte niet voor een kleintje vervaard. Mooie uitdrukking. Het plaatst me meteen in goed gezelschap. Willem van Oranje was ook vrij onverveerd een prinse van Oranje. Kennelijk lag de aa-klank ons in de zestiende eeuw nog niet zo lekker. Maar ik dwaal af. Eens zien: Willem van Oranje, Alva, Filips, Spanje. Ik ben er weer. Willems zoon, Filips Willem, werd trouwens ooit meegenomen naar Spanje om daar een streng katholieke opvoeding te genieten. Ik weet niet of dat Willem van Oranje (die toen dat gebeurde de wijk had genomen voor Alva) nou direct in het kamp van de Zwarte Piet-aanhangers had geplaatst. Het kan zijn dat hij licht gevoelig zou zijn voor de praktijken die de Pieterbaas uit hoofde van zijn functie erop na houdt.

 Wij hebben Sinterklaas in de familiekring nog nooit met een echte Sinterklaas of Zwarte Piet gevierd. Dat is nog eens geloven! Maar nu vieren we het voor het eerst zonder gelovigen. Gelukkig heeft onze jongste 'het geheim van Sinterklaas' zelf ontrafeld zonder dat Prem Radhakishun daar de hand in had. Hoe we het vanaf nu zullen vieren weten we nog niet precies. Mijn man keek zeer bedenkelijk bij het woord 'surprises maken', ongetwijfeld dacht hij aan A4-tjes op de deur met "verboden toegang" en daarachter een zee van papier-maché. Dat rijmt trouwens wel leuk, ook belangrijk in deze tijd.

 Dit jaar ben ik ook voor het eerst afgestapt van de obligate seizoenstafel. Herfst hebben wij doodleuk laten passeren zonder vilten paddenstoelen en wat dies meer zij. Zelfs de schaal met kastanjes, die langzaam van onderaan beginnen te schimmelen heeft het dit jaar niet gehaald. De herfst is er niet minder om. Ik denk dat ik alle Sinterklaasparafernalia ook lekker in de doos laat zitten. De kartonnen stoomboot, waar elk jaar een frisse pluk watten inging, de kleine Klaas en zwarte Pietjes voor op de boot, het schimmeltje, de ingepakte Duploblokjes. Das war einmal. Ik zet deze twee Zwarte Pietjes in de boekenkast, bij het Sinterklaasboek van Charlotte Dematons, wat om onverklaarbare redenen behoort tot het vaste jaarrond repertoire.

Zwarte Pietjes, met gouden ringen en rode lippen. Als u die ook wil maken, klikt u hier voor het patroon. Het staat u geheel vrij om er een blauw hoofd op te maken of een geel.