Blauw afscheid

Denemarken doet hier nooit mee in de categorie vakantiebestemmingen. Noorwegen en Zweden trouwens ook niet. Wegens rotweer, dure drank en smorrebrod. Toch jammer, want mijn Deens is de laatste tijd behoorlijk vooruit gegaan. Zo kan ik in het Deens aan mijn man (hi skat) vragen of hij soms een vriendin (kaereste) heeft en versta ik hem als hij daarvoor zijn excuses (undskyld) aanbiedt. Natuurlijk heeft mijn man geen vriendin en had hij die wel dan kan ik u verzekeren dat er geen woord Deens zat bij hetgeen ik hem te zeggen had.

U snapt het. Ook wij kijken Borgen en the Killing. En Downton Abbey trouwens, maar daar schiet mijn Deens niet veel mee op. The Killing staat in onze vriendenkring beter bekend als 'die met die gebreide trui'. En precies die gebreide truien maken deze misdaadserie dragelijk. Ik ben een angsthaas namelijk. Maar daar waar gebreide truien door het beeld schuiven wordt het nooit echt eng. Toch?

Het lijkt me niet meer dan logisch om deze les ook in het dagelijks leven toe te passen. Dus breide ik maar weer eens wat. Een muts met een klep, waarvan ik nog steeds diep onder de indruk ben.  K2 m1r sm k16 pm m1l k2 en dat ik dat dan snap. Ik maakte een combinatie van dit patroon en dit patroon.   De sjaal deed ik volgens dit recept. Het is voor mijzelf, maar voor de foto plantte ik het op een knapper hoofdje.

Het is allemaal oefenen natuurlijk. Voor een trui. En dat ik dan die moord oplos enzo. (Dat deed ik trouwens. Ik wist wie het was, maar mijn argumenten hadden weinig met politiewerk te maken, vrees ik.) Dus nu ga ik Ravelry eens afspeuren.

Hier knijp ik er een tijdje tussenuit.  Tweehonderdeenenveertig berichtjes schreef ik hier. Over tassen en kussens, tafellakens en dekbedden, tekeningen en zeefdrukken. De inspiratie voor het maken is niet weg en dat blijf ik ook doen, maar ik weet niet meer wat ik erover zeggen moet. De laatste tijd hadden mijn stukjes al weinig connectie meer met hetgeen ik maakte. Misschien dat ik stukjes moet schrijven. Ergens. Wie weet.

Tot ziens.