10 februari 2013

Zo mooi

Sneeuw heeft op onze jongens een testosteronversterkende werking. Die denken enkel aan sneeuwballengevechten en inpeperen. "Hou het leuk, hè!", roep ik ze voor de vorm na als ze op pad gaan. Alsof ze nog een seconde zullen wijden aan deze goedbedoelde raad. Binnen enkele minuten zal de zondagsrust stevig verstoord zijn."Wees voorzichtig, goed uitkijken, hou het leuk", we zeggen het uitsluitend voor onszelf.


Wij namen onze dochter mee naar het bos. Het was er zo mooi. "Een weldaad voor de ziel", dacht ik bij mezelf. Erger nog, ik zei het hardop. "Wat is dat?", vroeg ze. Dat zat erin. "Dat ik hier hetzelfde gevoel krijg als zomers aan het Comomeer". "Oh, dat je veertig keer op een dag zegt dat het zo mooi is". 


Ik praat heus niet veel over de ziel. Ik heb veel ondeugden, maar zweverigheid is er niet een van. Aan spiritualiteit heb ik ook een broertje dood. Maar zo'n besneeuwde boom in een witte wereld? Weldaad voor de ziel. Om u gerust te stellen; ik heb de boom niet geknuffeld. 

Lauren bewijst nog even dat testosteron geen voorwaarde is voor een sneeuwballengevecht.

Thuis zet ik me aan het klusje dat me de komende weken zal bezighouden. Het quilten van de quilt van Lauren. Gister heb ik met haar hulp het hele ding gesandwiched. Even een lesje: sandwichen is het aan elkaar spelden en vervolgens rijgen van voorkant (top), achterkant en vulling.  Dat is wat u ziet op de foto. Even een waarschuwing: dat is vloeken, zuchten en overal plakband op het parket. Nu kan ik gaan quilten. Ik doe dat altijd met de hand. Vanochtend keek ik naar de quilt op ons bed. Een huwelijkscadeau van mijn moeder. Ik had mezelf een hoop frustratie bespaard als ik daar niet naar had gekeken. Wat een kleine steekjes en zo nauwkeurig. 



This morning we went with the three of us to the woods. Our boys had other intentions with the snow than a walk in the woods with their parents. They are totally testoron driven when it comes to snow. Throwing snow balls and that sort of things. We enjoyed the quietness of the white world surrounding us, although Lauren likes a good snowfight herself. 

Back at home I started quilting at Lauren's quilt, which we sandwiched together yesterday. 

3 opmerkingen:

  1. Leuk, je verhaal over je enthousiasme voor alle moois om je heen! Er is een kinderen-voor-kinderen liedje waarin moeder op vakantie hetzelfde blijkt te doen: En bij ieder plukje hooi zegt mijn moeder:"ach wat mooi"... Wat het quilten betreft: het is toch de bedoeling dat je lol hebt? er is geen Patchwork- of quiltpolitie. Gewoon lekker bezig gaan. Alleen God is volmaakt en zelfs zij kan niets aan het verleden veranderen...Huisvlijtigliesje.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo mooi!
    Ik deel je vewondering
    Het licht
    Het gekraak van de sneeuw elke stap die ik zet
    het gedempte geluid
    een prachtige witte deken over e stad
    Winter zoals winter bedoeld is

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik hou ook van die eenvoudige schoonheid zonder poes pas, gewoon zoals het is schoon, zonder therorie :)
    Sneeulanschap, rijm, meertjes, watertjes, bossen, zon, wolken,...als het maar rust uitstraalt, zuurstof, meer moet niet voor mij.
    Wat een prachtig cadeau van een moeder voor haar dochter, lijkt me veel te fijn werk, veel te veel geduld ook, en ondanks mijn rustige uitstraling voor de buitenwereld heb ik dat niet. Chapeau voor jou!

    BeantwoordenVerwijderen

Thank you for stopping by. You make my day by leaving a comment.