Swimming Bag of hoe de walvis zich kon meten met de uil en vos

Fabels. Daar gaat dit stukje niet over. Alhoewel het door Sieb Posthuma geïllustreerde "Boven in de groene linde zat een moddervette haan"  een enorme aanrader is. Nee, ik wil het hebben over de dolfijn. Dat had u niet gedacht, he. De dolfijn is aan inflatie onderhevig. Dat durf ik wel zo bruusk stellen. En dan bedoel ik niet de dolfijnen die in verlaten oceanen zo prachtig met een zeilboot mee kunnen zwemmen. Zelfs zeilmeisje Laura, die ik tot dan toe niet op overdreven interesse in andere levende wezens kon betrappen, sprak hierover met enige ontroering in haar stem.

Maar designsgewijs is de dolfijn natuurlijk geen uil, laat staan een vos. Dolfijnen blijken een onuitputtelijke bron voor airbrush artiesten wier creatieve proces ergens begin jaren tachtig is blijven hangen. Toen ik dus naar inspiratie zocht voor een niet al te meisjesachtige zwemtas, heb ik de dolfijn ook mooi overgeslagen. Maar de walvis, dat is heel andere koek. Die verdient echt een plek naast uil en vos. U gaat hem hier terugzien!

Wat u ook terug gaat zien zijn de hengsels van zeiltouw ("zeilschoot, mam"). U moet even vriendelijk tegen uw naaimachine praten en niets overhaasten, maar dan is het resultaat perfect! Niks geen gedoe met nestels. Nestels en kindertassen zijn, wegens 'zwaar gebruik', gewoon geen goede combinatie. 

I made a swimmingbag for a not so girly girl. While looking for some inspiration, it occurred to me that the dolphin is done. Designwise that is. Sure, swimming with those beauties could be a life altering experience, but its airbrushed pictures definitely are not! The whale on the other hand is a real design darling. You will see it back here, I promise! I root for the whale as the next owl or fox!

Pencil case

Weer naar school of 'la rentrée', zoals de Fransen zo mooi zeggen, gaat altijd gepaard met nieuwe schoolspullen. Als puber spendeerde ik er een klein vermogen aan. Het liefst ging ik er tijdens de vakantie in het buitenland naar op zoek. Zo kan ik mij herinneren dat ik een keer roodwit gestreept kaftpapier heb gekocht in een Zweeds dorpje dat beroemd was vanwege zijn  zuurstokken.

Dertig jaar later taalt mijn puber er totaal niet naar. Het goedkoopste kaftpapier is goed genoeg,  en dat is het natuurlijk ook. (Gekke trend: elastische kafthoezen, misschien eens iets om mij zelf op te storten?) Gelukkig hebben we ook een dochter die maar al te blij is met haar nieuwe etui. Natuurlijk met een vogeltje. Dat hoort sinds ze naar school gaat nu eenmaal een beetje bij haar uitrusting. Die bril niet, die is van mij.

Back to school. It was a big event when I was a teenager. I use to spent a small fortune on new school stuff. My own teenagers lack this attitude. Luckily I have a daughter too, who loves her new pencil case. With a bird of course, just as these bags I made her. 

Neon sailor's knot bracelets

De juf van Valentijn was dol op deze gele neon armband. Zo dol dat ze hem vroeg of zijn moeder er niet een voor haar wilde maken. "Ja ja, mama is gek", zei mijn moeder vroeger, als ze dacht dat we haar vakkundig om de tuin leidden.

Kortom, hoog tijd om deze -overigens uitstekende- juf even vriendelijk op haar eigen principes te wijzen. Zij spoort immers, als een goede juf, de kinderen altijd aan, om alles zelf te proberen!  Als bedankje aan het einde van het schooljaar, ja ik put nog even uit de oude doos,  maakte ik derhalve een doe-het-zelf-armband-pakket. Ik maakte een klein boekje van deze tutorial en deed dat samen met een stuk neon koord (watersportwinkel) in een blikje. De jongens droegen er beide een op vakantie en plots regende het verzoeken voor neon armbandjes.

Valentijn'   teacher liked his sailor's knot bracelet so much she asked him to ask me, to make one for her too. She is always, as a good teacher should, telling the children to find out how things work at their own. So I made her this little teasing present; the sailor's knot do-it-yourself-kit!

I made a little booklet out of  this tutorial and put it in a can together with a few yards of rope. A great small gift, if you ask me. 

Holiday reminiscing

De vakantie, met afstand de allerbeste tijd van het jaar, zit er weer op. Je doet je best om het nog even vast te houden. Je eet nog wat restantjes kaas van de vakantie en drinkt de laatste flesjes vakantiewijn, je leest het boek uit waar je de laatste dag nog in begonnen was, maar het is niet meer hetzelfde.

Onze kinderen kennen die weemoed niet. Ze zoeken hun vrienden op, gaan bramen plukken, springen in hun onderbroek ("jij eerst") in de plomp omdat ze het zo warm hebben tijdens hun bramenplukavontuur.  En dan gaan ze logeren. Kortom, ze hebben vakantie!

Nog even mijmeren:

Een goed begin is het halve werk. Onze gite d'étape lag vlakbij Lyon en vlakbij de autoroute, maar ademde volledig de sfeer van de 'campagne'. De kinderen vonden de Franse sirops, geserveerd onder de platanen, oneindig veel sjieker dan onze eigen limo, en verklaarden zich de (Franse) rest van de vakantie tot fervente sirop-de-menthe drinkers. Kennelijk beschikken ze over dezelfde romantische inslag als hun moeder die ooit pastis tot haar favoriete vakantiedrankje uitriep, maar het thuis nooit weg heeft kunnen krijgen. 

 De Alpen, of preciezer de Mercantour, was ons eerste reisdoel.Hoewel ik met frisse tegenzin die kant op was gereisd, en zelfs een thermoshirt had ingepakt om de vermeende koude nachten te weerstaan, hebben we het er heerlijk gehad. Alle dagen dertig graden plus, met een enkele uitzondering, toen we ons eerder in Schotland waanden...

Onze kinderen kennen niet die weerstand tegen het wandelen in de bergen die zij die daar jaar in, jaar uit aan worden blootgesteld wel ontwikkelen, en vonden het een meer dan welkome afwisseling.

En wat een wildlife, mensen. Marmotten, steenbokken (of berggeiten, wie kent het verschil?) en dat allemaal min of meer herkenbaar vastgelegd.

Genot dus!

Daarna door naar Toscane. En hoewel het heerlijk was om weer eens in Frankrijk te zijn, voelt Italië toch ook een beetje als thuiskomen. Golfo di Baratti, net ver genoeg van het massatoerisme om heerlijk van de zee, de koffie, het eten, de wijn, de zwoele avonden en alles wat Italië verder zo heerlijk maakt, te genieten. 

Elba, ook een aanrader. Net als onze traditionele afsluiter: Tremezzo, Lago di Como. De kinderen turfden op de achterbank hoe vaak ik zei "Wat is het hier mooi"...

En die bruine schouders? Check.

Our holidays are the best! My absolute favorite time of the year. We were in France (Mercantour) and Italy (Campiglia Marittima, Golfo di Baratti, lago di Como), we hiked in the mountains, ate cakes, drank wine, enjoyed eachother's company, swam in the sea, visited medieval cities and 'borghi', ate pasta, read books, and laughed (a lot). Longing for the next one!