This week I saw/ DWZI...

...........onze oudste zoon afscheid nemen van de basisschool. Nog een laatste keer op z'n kinderfiets naar school, zwaait nog even, en het volgende moment zit het erop. Door een haag van kinderen worden ze -letterlijk- van het plein geveegd. Na een week van festiviteiten met een musical en een afscheidsbuffet, zit het er dan, na veel lieve woorden bij het afscheid en nog een laatste picnick, toch echt op. Dire adieu c'est mourir un peu. Maar het nieuwe begin lonkt ook. Straks op de onvermijdelijke omafiets naar 'de middelbare' in de stad.

We namen nog even behoorlijk afscheid van de juffen, waarvan hij de een twee jaar heeft gehad en de ander drie jaar. Mijn mama naait kussens, schreef hij eens in een gedichtje voor moederdag. Nou, tegenwoordig naait mama ook bijna aan de lopende band tassen.

....our eldest son saying goodbye to his primary school. He waves as he leaves for the last times on his boy's bike to school. They had a terrific last week at school, with a musical, a buffet and lots of dear words as goodbye, and now all the children of the school escort the eldest group out of the schoolyard, and then, after a picnick, it's really over. Dire adieu c'est mourir un peu. Altough new horizons are are to be seen soon. In September he will be off on his granny bike, to 'secondary' in the city. I made a bag for both his teachers. The best way of saying thank you.