Kruk

Lauren was dus jarig. Van mijn eigen verjaardagen herinner ik me lange verlanglijsten. Bovenaan: een wit konijn. Een bedelarmband heeft me ook jaren het einde geleken. Het zat er nooit bij en dat gaf ook niet. Gek genoeg is het eerste cadeau dat me te binnen schiet dat ik wel gekregen heb, een fles appelshampoo met een psychedelisch jaren zeventig etiket.

Nog steeds maak ik lange lijsten. Geen witte konijnen meer of bedelarmbanden. Maar een keukenmachine heb ik écht jaren gevraagd. Afgelopen jaar kreeg ik er een. Met excuses. Dat hij ook wel weet dat ik eigenlijk niet van praktische cadeaus hou, maar omdat ik het al zo lang vraag...

Lauren had een zeer bescheiden lijstje. Zowel in omvang als in gevraagde artikelen. Ze vroeg sloffen en een kruk. Zeker niet behept met het allergisch-voor-praktische-cadeaus-gen! Gelukkig vroeg ze ook oorbellen. Het dol-op-kleine-doosjes-gen blijkt wel dominant.

De sloffen kocht ik en de kruk ook. We deden er en passant nog een "vet chille" bureaustoel bij. De kruk (Frosta van Ikea) werd door Lightbluegrey als eens prachtig aangekleed. Dat wilde ik ook, maar ik deed iets anders. Een kussen met twee kanten. Ja duh! Twee verschillende kanten. Grijze piping ertussen, want de fluo roze kwam helaas net te kort.