Red cowl

Buren, je kunt het treffen of niet. Vroeger in Amsterdam woonden we naast Nollie, de crazy cat lady. Ze had minstens twaalf katten en een volledig in beton gegoten 'tuin'. Ik probeerde groene vingers te kweken in een voor Amsterdamse begrippen heel behoorlijk lapje grond. Ik werd dan ook gek van alle kattenstront. Toen ik aan onze buurvrouw mijn ongenoegen daarover kenbaar maakte en zei dat ik het echt vies vond, trok ze in onvervalst Jordanees van leer: "Vies, vies? Jouw ramen benne vies". Uitgeluld.

Tegenwoordig hebben we het beter getroffen. Kopjes suiker, eieren, halve broden en hele kinderen gaan over en weer. "Een voor allen, allen voor een", is het adagium van de jongens en ook de meiden kunnen het goed vinden. Natuurlijk vond ik het ook geen probleem toen de buurvrouw vroeg een col voor Lara te breien. Met Lauren als etalage had Lara ook al vrij duidelijk voor ogen hoe dat eruit moest gaan zien. "Precies hetzelfde als die van Lauren, maar dan in rood met rose". Kinderen en originaliteit, dat gaat niet samen. Ik haakte er nog een bloemetje bij voor op de reeds bestaande muts.

I knitted a cowl for the girl next door. She was quite explicite about it. "I want exactly the same as Lauren's, only in red and pink". Children and being unique, not quite the best combination. I used the same pattern as here again and added a crochet flower for on her hat.