Merry Christmas

Ieder jaar maak ik een kerstkaart, dit jaar een linoleumsnede. Ik wens jullie allemaal een heel fijne Kersttijd en alle goeds voor het nieuwe jaar.

Every year I make a christmard card. This year I made a lino cut. I wish you all a very merry Christmas and all the best for the new year ahead. 

Red cowl

Buren, je kunt het treffen of niet. Vroeger in Amsterdam woonden we naast Nollie, de crazy cat lady. Ze had minstens twaalf katten en een volledig in beton gegoten 'tuin'. Ik probeerde groene vingers te kweken in een voor Amsterdamse begrippen heel behoorlijk lapje grond. Ik werd dan ook gek van alle kattenstront. Toen ik aan onze buurvrouw mijn ongenoegen daarover kenbaar maakte en zei dat ik het echt vies vond, trok ze in onvervalst Jordanees van leer: "Vies, vies? Jouw ramen benne vies". Uitgeluld.

Tegenwoordig hebben we het beter getroffen. Kopjes suiker, eieren, halve broden en hele kinderen gaan over en weer. "Een voor allen, allen voor een", is het adagium van de jongens en ook de meiden kunnen het goed vinden. Natuurlijk vond ik het ook geen probleem toen de buurvrouw vroeg een col voor Lara te breien. Met Lauren als etalage had Lara ook al vrij duidelijk voor ogen hoe dat eruit moest gaan zien. "Precies hetzelfde als die van Lauren, maar dan in rood met rose". Kinderen en originaliteit, dat gaat niet samen. Ik haakte er nog een bloemetje bij voor op de reeds bestaande muts.

I knitted a cowl for the girl next door. She was quite explicite about it. "I want exactly the same as Lauren's, only in red and pink". Children and being unique, not quite the best combination. I used the same pattern as here again and added a crochet flower for on her hat.

Fox for a friend

Lauren gaat vanmiddag even mee om een taartje te eten bij de jarige Merlijne. Het is niet het echte partijtje, maar je wilt toch niet met lege handen komen. Ik zal nog gauw een portemonneetje naaien, bood ik gistermiddag grootmoedig aan, ware het niet dat ik net mijn naaimachine had uitgeleend.  Geen paniek op de prairie: een handgenaaid projectje dan maar. Een sleutelhanger voor de nieuwe fietssleutel. Ik denk dat dat met stip op een staat in de door kinderen zoekgemaakte spullen. Een sleutelhanger, liefst van enig formaat, is dus een absolute noodzaak. Zelfgemaakt doosje erom, kaartje eraan, uurtje later, klaar. Reintje voor Merlijntje.

Wilt u ook een Reintje voor uw kleintje? Ik maakte van het vosje dat ik tekende een snel patroontje. Rechter muisklik op foto, bewaren als afbeelding, uitprinten op A4, uurtje later, klaar. Lees hier de beschrijving.

A small present, a stocking stuffer so you want. I made a small pattern from the little fox I drew last night to make a key ring for one of Lauren's friends. It takes an hour, max. Fold a little box, draw a nice card and there's your fox for friend. (Right click on picture, safe as jpg., print on A4, ready). Click for tutorial.

Keats and Yeats are on your side

 Begin jaren negentig studeerde ik in Amsterdam en daar leerde ik mijn man kennen. De Egyptische snackbarhouder vond hem op Omar Sharif lijken en dat klopt; mijn man heeft ook een spleetje tussen zijn voortanden. De Italiaanse kapper in het Drentse dorp waar ik opgroeide dacht dat mijn vader Johan Cruijff was, waarmee ik maar wil aangeven dat iedereen recht heeft op zijn eigen waanideeën.

Op zondagavond fietste ik meestal naar mijn vriendje, want meer was het nog niet. Hij zat dan steevast in een overhemd in een ijskoude kamer naar vreselijke muziek te luisteren. Hij had het nooit koud, ik altijd. Hij zette de kachel voor mij aan, ik trok een trui van hem aan en plantte mij voor die kachel. De muziek bleef aan. The Smiths zongen hun toonloze morbide liedjes en ik gaf commentaar. Want dat doe ik graag, commentaar geven.

Nu, meer dan twintig jaar later, ben ik nog steeds een grotere koukleum dan hij, maar is hij gelukkig aan mijn verlangen naar warmte gewend. En ik aan zijn muziek. Maar The Smiths, daar doe je mij nog steeds geen plezier mee. Ik doe hem wel graag een plezier en maakte een quilt voor hem. "I meet you at the cemetry gates. Keats and Yeats are on your side. While Wilde is on mine", zingt Morrissey. Vandaar de citaten op de achterkant. Keats en Yeats (zo mooi, het gedicht heet "He wishes for the cloths of heaven") aan zijn kant en Wilde aan de mijne. Wat hij gaat doen met zijn quilt? Mij ermee warm houden, vermoedelijk. Want dat doet hij graag.

U denkt die loft met ons tweepersoonsbed en deze quilt over het voeteneinde gedrapeerd en een spinnende rode kater erop er toch wel even bij?

Voor wie later ingehaakt is: ik had een heleboel wollen kamgaren stalen en heb daar een quilt van
genaaid met een wollen tussenvulling en een katoenen achterkant. Vervolgens heb ik de quilt met de hand gequilt en afgebiesd met prachtige katoen van Lecien.

We met in the nineties, my husband and I. Sunday evenings I spent at my boyfriend's , because that's all it was back then. He was sitting in his icecold room, dressed in nothing more than a shirt (and a jeans, this is not that kind of story...) listening to his awfull music. He put on the stove, I put on one of his sweaters and I seated myself in front of that stove. The music still played.  The Smiths kept singing their morbid melodyless songs and I criticized them. Because I like doing that, criticizing. 

More than twenty years later, I'm still much more of shivery person than he is, but he's get used to my warmth. As I got used to his music. The Smiths are still not my cup of tea, but he is, so I  made him a quilt. "I meet you at cemetry gates. Keats and Yeats are on your side. While Wilde is on mine", Morrissey sings. That's why I sewed on quotes from Keats and Yeats on his side and from Wilde on mine. What's he going to do with his quilt? Keeping me warm, probably.  Because he likes doing that.

You imagine a loft with a king size bed with this quilt at the end and a red cat on top, won't you? 

For those who didn't follow this before: I had a whole bunch of wool samples and sew a quilt with it.  I used wool batting and a cotton back. I quilted it by hand and bind it with lovely Lecien cotton. 

The scarlet pimpernel

Kent u het verhaal van de Scarlet Pimpernel? Ik las het op de middelbare school toen ik een tijdlang niets anders deed dan historische romans lezen. De essentie is me ontschoten. Niemand is wie die lijkt, zoiets. Wel een toepasselijke naam voor een tas die ik in opdracht van Sinterklaas maakte. 

Hij bestelde een tas van vilt voor Lauren, dus blauw. Ik maakte hem, dus folkore.  Hoeveel ik ook houd van eenvoud, van scandinavisch en japans design, ik kan het niet maken, noch bedenken.

De tas is natuurlijk zwaar geïnspireerd door deze. Van haar kan ik designsgewijs ook nog een hoop leren. Zij naaide de tas volledig met de hand. Ik liet de naaimachine het meeste werk doen, maar festoneerde de ronde hoeken op de bodem met de hand. De bevestiging van de hengsels is ingenieus en dan ook afgekeken bij Hetty. Dat ik het hengel door liet lopen in een sleutelhanger bedacht ik dan wel zelf. 

Sinterklaas asked me for a bag for Lauren. A blue one, of course. And since I made it, a folk one, of course. I made it by hand, looking closely at hers. She sew the bag by hand, I let my sewing machine did most of the work, but I blanketstitched the rounded edges by hand.

Handmade Christmas

Gisteravond heb ik de vilten balletjes slinger van vorig jaar uit de kerstdoos gepakt zonder mij alvast aan de rest te verlekkeren, we moeten tenslotte nog Sinterklaas vieren. Ik heb er 24 envelopjes aangehangen en wat lucky stars. In plaats van iets lekkers of een cadeautje, deed ik er blanco kaartjes in met de bedoeling daar een leuke herinnering, een complimentje of wat dan ook op te schrijven. Kerstochtend maken we de envelopjes open en lezen we ze allemaal. Hoe idyllisch (als iedereen een beetje leuk meewerkt).

Yesterday evening I picked last year's felt advent garland from the Christmasbox on the attic. Not peeking for the rest of the stuff yet, first Sinterklaas is to be celebrated.  I attached 24 little envelopes and some lucky stars to it and put it to hang on the wall.. Instead of putting some treats in the envelopes I put blank cards into it. The five of us will write down a memory, a compliment or something nice on it and Christmas morning we will read them all together. 

Ter gelegenheid van advent vervalt Vervlogen Dagen voor een keertje in herhaling. Vorig jaar deed ik een 'tour de force' met allemaal zelfgemaakte versiering voor de kerstboom. Te leuk om niet nog een keer te laten zien. Met een klik op de foto komt u op het originele bericht en ziet u de link naar de tutorial.

For once, Vervlogen Dagen does the same trick twice. Last year I put a lot of effort in making all sorts of handmade christmas decorations. Too good to not show them again. By clicking on the pictures you get the link to the original blogpost or tutorial.