High tea and old friends

We waren hecht met z'n zessen. Het kleinste jaar van een groot dispuut tijdens onze studie. Meer dan tien jaar lang aten we elke maandagavond samen, maar ruim twintig jaar later is het  best moeilijk om de club compleet te krijgen. Vanmiddag hadden we een high tea en  waren we weliswaar niet compleet, maar met meer dan anders, met aanhang én kinderen én een nieuwe datum in de agenda's. Oude vrienden, nog altijd bijzonder.

Er was zelfs nog een nieuwbakken moeder in ons midden (ik was met grote afstand de eerste die kinderen kreeg). Voor haar borduurde ik een lakentje naar aanleiding van het geboortekaartje. Tranen waren mijn bedankje. Dat is goed, toch? 

The six of us used to be so close. Sorority friends. For over ten years we had our monday night diners and other occasions, but more than twenty years later it's difficult to get all of us together. This afternoon we had an high tea and although we weren't complete, we were with more than the usual suspects with our husbands and children and a new date in our agendas! Old friends, still special. 

There even was a new mom among us (I was by far the first to have children). I made her an embroidered sheet with her name on it. Tears as thank you, that's a good thing, isn't it? 

Wild Swans

De creativiteit ligt hier een beetje op apegapen de laatste tijd, op het zeefdrukken na. Daarom heb ik de origamiblaadjes maar weer eens voor de dag gehaald en een illustratie bij het sprookje De Wilde Zwanen van Andersen gemaakt. Grimm heeft ook een versie trouwens, met zes zwanen in plaats van elf, dat was bij nader inzien ook wel een slimme keuze geweest.

Ik lees dit sprookje voor aan Lauren.  Het gaat over een meisje, Eliza, die de betovering van haar elf broers die in zwanen zijn veranderd, kan verbreken door een hemd van brandnetels voor ze te breien. Tot die tijd moet ze zwijgen en kan ze dus noch met haar broers spreken, noch zich verdedigen tegen beschuldigingen die de boze stiefmoeder tegen haar uit. 

Met een beetje goede wil kunnen de kraanvogels best voor zwanen door. Ik heb voor alle elf een gouden kroontje gemaakt van een sterretjespailletje, die ik met een pincet heb omgebogen. Als achtergrond heb ik afgekeurde zeefdrukken gebruikt. Buiten is het smerig en nat en lang niet koud genoeg, maar binnen is het winter!

Not much crafting around here lately. Screenprinting is the only creativity being explored, I guess. So it was about time to do some origami. I made a diorama from the Andersen fairy tale Wild Swans. Grimm did a version with six in stead of eleven swans, in hindsight, that might have been a smarter choice.

I made eleven cranes, acting to be swans, and gave them all a little golden crown, just as the story goes. I took a shiny starshaped sequin and bend the points with a tweezer. I used screenprints for the background. Quite a wintery scene.

No traditions today

Vaak heb ik mezelf hier gepresenteerd als iemand die dol is op tradities. Dat is eigenlijk gewoon een excuus om te zeggen dat ik niet van verandering hou.

Het ergste vind ik veranderingen in mijn krant. De Volkskrant. Het is een onhebbelijkheid van me om iedere ochtend te kijken wat voor weer het wordt die dag. Zomers weet ik dan wat de kinderen aan moeten (kunnen we blote benen, is een vraag die ons zomers bijzonder boeit) en in de andere seizoenen weet ik wanneer het regenpak in de kast kan blijven. Dat weet je om half acht nog niet. Nu heeft de afdeling opmaak, niks te beleven tussen kerst en oud en nieuw, het weerkolommetje opgeleukt. Jammer, heel jammer.

Ik heb ooit als een zure bejaarde, die ik overigens nooit hoop te worden, mijn krant daarom opgezegd. Ik had beter moeten weten. Ik kan niet tegen verandering. En hoeveel ik veranderingen in mijn krant ook haat, een hele nieuwe krant is nog veel erger!

Zelf vind ik dit best een aardige eigenschap, maar mijn huisgenoten zijn een andere mening toegedaan. Dus om te bewijzen dat het allemaal niet zo erg met mij gesteld heb ik de kerstboom NIET tot Driekoningen laten staan. Zo. Als dat geen teken van verandering is....

Ik heb zelfs nog een doosje gevouwen om mijn zelfgemaakte origami kerstkransjes in te doen. Wie doet zo iets? Iemand die begonnen is om haar verzet tegen verandering op te geven, maar tijdens het opruimen van de kerstboom plots geen zin meer heeft.

I cling to traditions. That is a good thing isn't it? Well my family seems to think that I just can't stand any change. To prove them wrong I didn't leave the christmas tree until Ephiphany (Twelfth Night), but got rid of it today. Well, how is that for a statement? I think it's a tedious thing to do, so I made another origami box to store my homemade christmas wreath in. To distract me from what I should be doing instead....