Deze foto geeft aardig weer wat ik deed als ik de afgelopen dagen niet in de keuken stond, aanschoof aan een diner of met vrienden rond de tafel zat om de kerstrestjes op te maken onder het genot van een borrel. Boodschappen, boodschappen en nog meer boodschappen. Ik voel me soms de crazy bag lady op die fiets. Of ik met de vrachtwagen ben, vragen ze me op de markt.... Het overviel me dan ook even dat Lauren nog een verjaardagspartijtje had vlak na de Kerst. Hoe was het mogelijk, want de dames praatten al weken over niets anders. Dit werd hun eerste slaappartijtje! Doorwaakt partijtje, vermoedelijk. Diepe bewondering én medeleven voor de betrokken ouders. Blij dat ik maf, 's nachts...
Toen ik voorstelde om dan maar een cadeautje in de winkel te kopen werden de grote blauwe ogen van onze dochter langzaam vochtig. OK, OK, mijn naaikunst is klaarblijkelijk haar unique sellingpoint. Dus in allerijl, van voorhanden zijnde stof, toch maar een zwemtas gemaakt. De laatste van dit jaar. En nu gaat dat fototoestel echt naar de reparateur!
The heirons took over my life, the last couple of days. At least when I wasn't cooking, or dining, or drinking with friends and finishing christmas leftovers. I sometimes feel like the crazy bag lady on that bike. "I see you brought your truck", as the greengrocer at my local market puts it. No wonder, sewing a birthday present for one of Lauren's best friends kind of slipped my mind.
Lauren made it very clear however, that there was no buying involved. Apparantly my sewing skills are her unique selling point! I made another swimming bag, with fabric that was in my stock. And that was the last bag of 2011!