Het kan altijd erger.....

Mijn afschuw van breipraat mag bekend verondersteld worden. Het is de reden dat het hier zo stil is. Want hoe duf ook, breien is verschrikkelijk verslavend, net als de place-to-be voor zij die breien: Ravelry. Als ik Ravelry nooit had ontdekt, zou ik niet zoveel zijn gaan breien, maar ook waar is het dat ik zonder Ravelry veel meer zou breien. Laten we het de Ravelry-paradox noemen.

De coolheidsfactor van breien stijgt echter exponentieel zodra het suffe zusje in beeld komt. Haken is nog erger. Het voelde goed dat ik mij nooit tot granny squares had laten verleiden. Ja, ik brei ja, maar ik haak niet! Het is de moed der wanhoop. Zoals een snuivende drugsverslaafde nog een zekere hoop kan putten uit het feit dat 'ie niet spuit.

U voelt hem wel aankomen. Ik zit aan de grond. Ik haakte. Wat? Ja, ik haakte en geen hippie-deken die zo wonderwel past in een met polkadots en hertengeweien overladen interieur. Ik bezit ook geen dergelijk interieur, maar zo'n deken verschaft nog enige warmte. Hoewel? Ik heb de stellige indruk dat veel van die dekens met zwaar inferieure acryl worden gehaakt en dat de warmte dus nog maar te bezien valt. Nee, ik haakte een beer, van prachtig zachte Malabrigo merino. Dat dan wel.

Ik heb nooit veel opgehad met knuffels. Natuurlijk heb ik altijd een oogje dichtgeknepen voor Klakkie, Pup Pup, en Knor, de onafscheidelijk levensgezellen in de eerste jaren van onze drie kinderen, maar veel meer kwam er niet in. Maar nu is er de beer.

Het kwam zo. (Ik heb heus niet, zo maar, voor de lol, gewoon omdat 'ie zo schattig is, een beer gehaakt, hoor.) Lauren haakte op school een muts. Dat mag op een school waar de nadruk nogal op kennis en sociale ontwikkeling ligt een wonder heten. Het was een jongen notabene, die het voorstelde, waarmee ik niet direct wil suggereren dat de emancipatie voltooid is, maar toch...

Ze haakten een zogenaamde My Boshi muts en ze raakten allemaal af en gedragen. Ik droeg een klein steentje bij omdat ik een van de weinige ouders was die wel eens een haaknaald van dichtbij hadden gezien. Na het voltooien van de muts beschouwde Lauren zich een prof en speurde het internet af naar een vervolg.

 Ik zag hem al regelmatig op Ravelry, maar nu verscheen hij ook bij Lightbluegrey: Rita the Rabbit. Dat zou het worden voor Lauren. Ik viel haar niet lastig met mijn vooroordelen over haken, blij als ik ben dat ik handwerkgen zo dominant is! Om Lauren een beetje te kunnen helpen, omdat haar zelfvertrouwen haar kennis nog wel eens overtreft, haakte ik een beer. Dus.....

Ik kan het niet helpen. Hij is zó schattig! En is kruissteekborduren eigenlijk niet nog suffer dan haken?

Klik hier voor het patroon van Bina de Beer.