Knitting is the new yoga

Knitting is the new yoga, las ik ergens. Yoga vind ik niks, hoewel ik mij ooit geheel vrijwillig aangemeld heb voor zwangerschapsyoga bij het Geboortecentrum in Amsterdam. Beatrijs Smulders was in die dagen een begrip in zwanger Nederland, dus ik waande mij in goede handen. Dat ons kind uiteindelijk verlost werd door Bart de Graaf doet daar niet aan af. Serieus, de verloskundige van dienst was een man -dat heb ik weer, dacht ik- en heette Bart de Graaf. Moeder en kind maken het al dertien jaar prima, dank u.

Maar yoga, dat is een heel ander verhaal. In een spaarzaam verlichte ruimte zat ik met tien andere zwangere vrouwen, voornamelijk uit het alternatieve, culturele en creatieve circuit van Amsterdam eind jaren negentig. Het toppunt was iemand die experimenteel theater maakte omdat ze haar buik vol had van teksttheater. En  dan was ik er ook. Nuchter, maar doodsbenauwd voor de bevalling en zwanger zijn vond ik toevallig ook nog eens verschrikkelijk. Niet helemaal de doorsnee Beatrijsganger, zeg maar.

En toen sprak de yogajuf de magische woorden: "Boor je staart in de aarde en maak met je kruin een lijntje naar de kosmos". Die doet het nog steeds goed op feesten en partijen, maar ik had geen idee! Ik heb de cursus netjes afgemaakt en vond de ontspanningsoefeningen met de zalvende stem van de limburgse juf ook nog wel fijn ("nee, nee, nee, niet in slaap vallen, dat is niet de bedoeling"), maar daar hebben yoga en ik voorgoed afscheid genomen.

Lang verhaal om aan te kondigen dat ik een col voor Lauren heb gebreid. Hij was in minder dan een week tijd af. Korte termijn yoga. Ik volgde dit patroon en breide met Artesano Aran, wat voor de helft uit Alpaca bestaat en dus lekker zacht is. Ik vond het breien met pennen 6 nog helemaal niet zo fijn. Het gaat wel heel snel, maar het is ook een beetje lomp. En nu ga ik mijzelf kabels leren breien. 's Kijken of het dan nog steeds zo zen is om op de bank te breien!

Knitting is the new yoga, I read somewhere. I don't like yoga. I practised it a little while when I was pregnant with our eldest son, but when the teacher said things like " drill your tail in the earth and let the crown of your head make a connection with the cosmos", I was completely lost. But I like knitting. I knitted a cowl for our daughter, following this pattern. I used wonderful yarn, Artesano Aran, which is half wool, half alpaca and incredible soft. 

The hunt

Het is herfstvakantie, altijd een lekkere rommel-maar-raak vakantie. Hoewel ik een lang weekend New York bijzonder warm aanbevolen heb bij mijn wederhelft, bleven wij gewoon thuis. Tallina van den Hoed, kookschrijver bij de Volkskrant, etaleerde eerder deze week haar afschuw van stoeiende kinderen in hopen blad, maar wij houden daar wel van. Zij bracht haar herfstvakantie door in een all-inclusive oord. Dat komt dan weer heel dicht in de buurt van mijn idee van de hel.

De Kennemerduinen liggen hier om de hoek en daar gingen wij op jacht. Dat ziet er overigens heel vriendelijk uit.

Valentijn vond de hoofdprijs. De koningin van het herfstbos, de hoofdprijs van onze jacht. 'Eat your heart out Tallina'. 

En er was meer. Zij weet alles van hun namen en eetbaarheid, wij bewonderen alleen. En we hebben een stinkzwam laten ontploffen. Ik heb geen idee of ik daar allerlei natuurgenieterswetten mee overtreed, maar wij wonnen dikke bonuspunten bij de kinderen ("Ieuw...")  en dat is natuurlijk ook wat waard!

Thuis aten we pasta met paddestoelen. Nee joh, gewoon uit een plastic bak van de supermarkt. Seizoensmelange heet dat dan. En Tallina schrijft overigens best aardige stukjes, hoewel de woorden "gekruide tofublokjes" net iets te vaak vallen. 

 Autumn break. We took some time to do autumny things like hunting for mushrooms. Just to admire though, although it was nice to impress the children by letting these stinky ones explode! Finding the fly amanita (the red one with white spots on it) is like winning the lottery. Is that someting typically Dutch, I wonder? Please let me know! Isn't this the best way to spend your Autumn break?

Reputation ruined.

Een paar weken terug liet ik hier de wol zien die ik in een impulsieve bui kocht. Het leek me wel wat om 's avonds op de bank met tikkende pennen te breien. En dat was het ook. Ik had niet voorzien dat het nog zeer heftige reacties zou oproepen. De man van mijn beste vriendin sprak de hilarische -althans ik mag aannemen dat ze met dat sentiment zijn uitgesproken- woorden: "Als jij ook gaat zitten breien, ga ik bij je weg".

Geen zorgen, mijn liefje is er nog...

Nou is breien ook wel ontzettend tuttig, om van haken nog maar te zwijgen. Dat deed ik trouwens ook. Haken, niet zwijgen. Ik haakte een randje langs de kanten omdat het anders ook maar gewoon een lange gebreide lap was. En nu is 'ie af. Ik zal het nog missen, het breien. 

I finished my shawl in much less time than I would have expected. Although the kind of corny reputation of knitting I really enjoyed sitting at the couch at night and let the needles tick. The reputation of crochet is even worse, at least in my opinion, but I did it anyway. I crocheted the whole edge. Who cares about reputation anyway. Although, apparently my best friend's husband does, he acclaimed to leave his wife whenever he finds her knitting.... Hilarious!

Happy Birthday Lauren

Vandaag is het acht jaar geleden dat onze dochter werd geboren. Een meisje, ik zag het aan het gezicht van haar vader, nog voor ik haar zag. Ze huilde drie maanden lang, hield daar op eerste Kerstdag mee op en besloot verder niet al te veel tranen meer te vergieten. Een stoere, dat is ze. En een lieve, een creatieve, een sportieve, een gezellige, en vanaf vandaag; acht.

Wie hier al langer meeleest weet van onze gewoontes. Dit is de verjaardagstekening voor dit jaar. Eerder maakte ik deze en deze en nog veel meer in het pré-blog tijdperk. Natuurlijk werden ook de uitnodingen weer zelf gemaakt. Simpel, vrolijk, stoer en neon. Net als de traktaties, naar dit idee.

Heel simpel, je bedrukt dun printerpapier, naait twee randjes vast, vult ze en naait ze weer dicht. Dat was althans het oorspronkelijke idee. Maar je dacht toch niet dat ik zakjes popcorn onder de naaimachine door ging halen? Een klein stukje masking tape werkt ook prima. 

Lauren turned eight today! Eight years ago I could see in the eyes of her father that it was a girl. Our third child cried for three months on a row. On Christmas day the crying stopped and she decided that she had shed enough tears for a long time. A tough one, she is. And sweet, and creative, and nice to have around, and sporty, and, since today, eight. As usually I made a drawing for her birthday and invitations for her friends. Here I found the idea for the treats.