Honeycomb cowl

Sinds ik het breien heb ontdekt voel ik mij een bekeerling, een born again knitter. Ik meldde mij aan bij Ravelry en abonneerde mij op nieuwsbrieven van New Stitch a Day.  Nu is dat laatste wel wat overdreven, want hoewel zeer gedreven (u weet hoe dat gaat met bekeerlingen) ,is er nog een aantal andere interessegebieden in mijn leven buiten breisteken om.

Dat neemt niet weg dat ik inmiddels kabels heb leren breien (hier even kijken, dan kan u het ook), iets wat de frambozensteek heet onder de knie heb en een col in een honingraatmotiefje heb gebreid.

Nou zit die col me niet lekker. Prachtige wol, maar het zit overal. Mijn bank zit onder de ecru haren en je kan 'em dus niet aan. Tenzij je wilt dat iedereen denkt dat je een angorakat hebt aangeschaft en daar ongezond veel mee knuffelt. Maar ik wil niet dat mensen denken dat ik een angorakat heb, en een poezenblog schrijf en naar poezenwedstrijden ga. Oh? Ik draaf door? Nou ja, ik wil gewoon geen witte haren, noch anderkleurige haren, op mijn kleren en mijn bank. 

Wel een fijn steekje en een mooie zachte col. De randen waren niet zo netjes als ik graag gezien heb en daar heb ik een dubbel rijtje vasten (?) langs gehaakt. Dat had ik dan weer afgekeken in de winkel bij Inti (handgebreide truien door Peruviaanse vrouwen die Dolores Maria heten en dat dat dan ook op het etiket staat en die lieve Dolores kan van dat breien net het hoofd boven water houden, maar hier hangen ze voor tweehonderd euro plus in de winkel. Oh? Ik draaf door?)

I have knitted another cowl. A beauty I guess in a very becoming honeycomb stitch. The thing is: it's very hairy. I don't want people to think I have gone wild with my angora cat. I don't have an angora cat, nor would I ever think of getting one. So it's unwearable, but nice to look at. I did some crochet to make the edges more firm, something I copied from some very expensive handmade shawl I saw in  the store.