Wij kopen ons kattenvoer bij een tuincentrum waarvan groen spul voor in de tuin slechts bijzaak is. Dat kattenvoer staat halverwege de enorme winkel. Dankzij een slim uitgedachte route, waarbij ik slechts sporadisch een stukje kan afsnijden, ben ik goed op de hoogte van het aanbod. Omdat ik regelmatig kattenvoer nodig heb, verbaas ik mij nergens meer over. Niet over de fonteintjes, niet over wanstaltige plantenbakjes met 'welcome' erop, niet over plastic bakjes die je over de balkonrand kan hangen en die bij voorkeur fuchsia of limegroen zijn. Ik ben het bijna logisch gaan vinden dat ze er allerlei dienbladen en serviezen verkopen. Ze doen maar. Mij krijgen ze er niet mee van mijn stuk.
Maar nu heb ik toch nog iets nieuws ontdekt waarover ik mij wel heb verbaasd. In het tuincentrum dat op wat verdwaald diervoeder en een handjevol tuinplanten na, van overbodigheid aan elkaar hangt, is een niet onaanzienlijke ruimte gereserveerd voor houten borden met teksten erop. "Hier in huis hebben wij plezier, maken we fouten, zeggen we sorry, worden we boos, vergeven we, geven we elkaar knuffels, horen we bij elkaar, hebben we lief" en dat in dertien verschillende lettertypes. Op eén bord. Heeft u beeld of wilt u er nog een horen? "In dit huis lig ik overal, doe ik waar ik zin in heb, spin ik heel hard, knuffel ik graag, dit is mijn thuis en ik ben de baas", er staan kattenpootjes en een kattensilhouet bij zodat je je niet vergist en denkt dat de vrouw des huizes toevallig een ouderwetse hobby heeft.
En nee, ik kwam niet in de verleiding. Maar eigenlijk had het me niet hoeven verbazen. Pinterest staat tenslotte ook vol met 'inspirational quotes'. Het heeft allemaal de diepgang van een soepbord, maar we lusten er wel pap van.
Ook ik heb boter op mijn hoofd. In mijn blogloze periode maakte ik deze boodschappentas van een prachtig Nani Iro stofje. Als gebbetje naaide ik een citaat dat ik eens had gepind aan de binnenkant van de tas. Serieuzer moet het niet worden. Citatenfilosofie heeft misschien wel de toekomst, maar toch slechts als decoratie en niet als antwoord op onze levensvragen.
Het is een fijne tas en er kan meer in dan ik kan dragen en is daarmee dus een zeer bedenkelijke metafoor voor het leven. Maar ja, het is dan ook slechts een tas.
