Andermans veren

De liefde voor textiel zit in mijn genen. Zo maakt mijn moeder al meer dan twintig jaar de mooiste quilts. Vaak geeft ze er een weg.  Zo kreeg ik er een voor mijn huwelijk, kregen de jongens er een voor hun kamer, zat er een in de kraammand van Lauren en hangt er een in de gang. En die andere? Die legt ze netjes boven op elkaar op het logeerbed op zolder. Vandaag ben ik begonnen om die prachtige quilts van mijn moeder te fotograferen.

Samen togen wij met grote rollen onder de arm naar een fotogenieke locatie vlak bij mijn huis. Daar deden ze nog lastig aangezien de KLM klaarblijkelijk de tent had afgehuurd, maar vooruit, een beetje uit het zicht dan maar.

De vrijwilliger annex molenaar van het plaatselijke molentje toonde zich een stuk gewilliger. Hij hielp mijn moeder de quilt op te houden, die ik hier niet laat zien omdat mijn moeder wel met haar werk maar niet met haar hoofd op mijn blog wil. Hij zetten zelfs de wieken in de vreugdestand, hoewel de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat hij dat deed voor een langskomend bruidspaar.

We zijn de hele dag bezig geweest en nog lang niet klaar. Maar uiteindelijk was het maken het meeste werk!

Nog een kleine greep:

I'm a chip of the old block. Fabric is running through our veins. This is the work of my mother. She makes quilts and used to teach others. For over twenty years, once there's a quilt finished, she puts it on top of the others on the spare bed in the attic. Or gives them away. Today  I started, together with my mother, to make pictures from these beautiful quilts. We worked the whole day and aren't done for a long time yet. But making them was the biggest part, that's for sure.