Beste Jet

Goed, Jet Bussemaker, ik voel mij vreselijk schuldig tegenover de overheid want ik zit hier mijn dure, mede door de overheid gefinancierde opleiding, te verprutsen. Toen ik lang geleden (een slimme meid krijgt haar kind op tijd,  Jet Bussemaker...) een kind kreeg, vatte ik het onzalige plan op  daar zelf voor te zorgen. Want, Jet Bussemaker, ik had zeer tegen de heersende opvattingen in, niet het idee dat ik een leukere moeder zou zijn als ik zou werken.

Zo heb ik jaren op de zak van mijn man geteerd. Die man, waar ik al een half leven lang gelukkig mee ben, maar waarvan er een gerede kans is (ja Jet, een op drie) dat hij mij morgen of zelfs vandaag nog, verlaat. En dan ben ik, vijand van de feministische zaak, zogezegd de lul. Hoe die opmerking zich verhoudt tot de feministische zaak, daar ben ik nog niet helemaal uit. In het kader van mijn dure studie schreef ik notabene een scriptie over een van de eerste Nederlandse feministen, Nellie van Kol, en haar man Henri van Kol, een van de oprichters van uw partij, Jet Bussemaker. Ik zou toch beter moeten weten?

Maar ik wilde niet luisteren, Jet Bussemaker. En nu de kinderen best een dagje zonder mij kunnen en ik mij een slag in de rondte solliciteer, ja Jet, nu komt het ervan.Wie niet horen wil, moet maar voelen. Maar Jet Bussemaker, een dingetje moet mij wel van het hart. Ik heb mij nooit schuldig gevoeld tegenover mijn kinderen, behalve die ene keer dat ik mijn kind op het schoolplein liet staan omdat ik vergeten was dat ik ook nog een dochter had. Schuldgevoel, daar word je volgens mij geen leukere moeder van.

Nu wil ik de zaken niet verder op scherp stellen, Jet Bussemaker, maar nu heb ik ook nog een schortje gemaakt voor een vriendinnetje van mijn dochter. Ja Jet, ik weet het, het is de kat op het spek binden. Tussen mij en de feministische zaak komt het, alle scripties en goede bedoelingen ten spijt, waarschijnlijk nooit meer goed.

En Jet Bussemaker, al jaren stem ik op uw partij. Steeds als ik dat niet langer van plan ben, tovert uw partij weer een sympathieke man -ook dat nog- uit de hoge hoed en ga ik toch weer voor de bijl. Het zal niet aan uw standpunt in dezen liggen als ik dat bij de volgende verkiezingen niet doe. Maar me schuldig voelen ten opzichte van de overheid? Je zou er liberaal van worden!

Zo, dat moest er even uit. Na lange tijd verschijnt hier weer eens iets dat onder de naaimachine vandaan is gerold. Een meter pompdoek lag hier al een jaar op een bestemming te wachten. Voor het kookfeestje van Saar, een vriendinnetje van Lauren, maakte ik een schortje. De pompdoek leende zich uitstekend voor origami, of uitvergroot smockwerk, zo u wil.