London!

Twee jaar geleden was ik de gelukkige. Ik ging drie dagen met Casper naar Barcelona ter ere van zijn twaalfde verjaardag. Een traditie was geboren. Tradities: we kunnen er wat van. De meest curieuze zal wel zijn dat de kinderen een snoepje mogen als we onderweg op vakantie een "Willy Betz" tegenkomen. Die Duitse expediteur mag wel eens wat minder auto's de weg opsturen in augustus.... gek word je ervan.

Nu wordt Valentijn alweer twaalf. Daar heeft hij voor mijn gevoel veel minder lang over gedaan dan zijn broer. Zo in de schaduw van zijn grotere broer was hij ineens groot. Hij heeft voor Londen gekozen.  Barcelona en Boedapest hebben lang stuivertje verwisseld. Hij kon tenslotte twee jaar aan het idee wennen. Maar uiteindelijk viel het oog op Londen. Mijn man, die deze keer de geluksvogel is, verheugde zich al op voetbalwedstrijden met Pasen in Londen. Maar onze voetbalminnende zoon heeft besloten dat een voetbalwedstrijd een veel te grote hap uit zijn weekend neemt. Hij verheugt zich vooral op de London Eye en high tea. 

Net als bij Casper maakte ik een ticket, dat overigens verdacht veel van een boardingpass weg heeft, en  een mapje. (O the days of reisbescheiden in een met plastic overtrokken papieren mapje.) Valentijn is pas over anderhalve week jarig. De verrassing kreeg hij gister: dit weekend gaan ze al.

Ik zal ze missen en een heel klein brokje jaloezie wegslikken. Veel plezier lieverds!

Two years ago I was the lucky parent to accompany our twelve year old son Casper to Barcelona. A tradition was born. Now Valentijn, his younger brother, seemed to have turned twelve overnight. Standing in the shadow of his big brother, live goes fast, apparently. My husband is the lucky one this time. This weekend the two of them will visit London. Valentijn is especially looking forward to the London Eye and an afternoon tea. I made him a fake ticket, just as I did for Casper back then. I'll miss them and I swallow just a tiny piece of jealousy when I bring them to the airport. Have fun!